En tussen iemand die zijn verantwoordelijkheid pakt en iemand die dit niet doet?
De een is autonoom, onafhankelijk en voelt zich sneller gelukkig, de ander is afhankelijk en voelt zich veelal miskend en ondergewaardeerd en wil hiervoor zijn gelijk. In welke herken jij je het meest?
Jij en ik kunnen feilloos aangeven welke zaken ons meer
energie vragen, dan dat het ons oplevert. Waarom gaan wij hier dan mee door?
Angst, onzekerheid, onbekendheid, status of omdat het “zo hoort”. Hier is nix
mis mee. Het is goed, onder 1 voorwaarde: dat je tegen jezelf kan zeggen dat
het hebben van zekerheid of status voor jou van het grootste belang is. Als dit
zo is, dan voelt het niet meer als angst of onzekerheid, maar geeft het
voldoening en voelt het als geluk, vrijheid en onafhankelijk zijn.
Inmiddels weet ik dat veel mensen hier sceptisch op reageren.
Als ik nou niet zelf had ervaren hoe het voelt als je voor je geluk gaat en je
je verantwoordelijkheid neemt, dan zou ik ook sceptisch zijn. Voor je geluk
gaan betekent dingen loslaten. En hoe onlogisch het ook is, het is een heel
lastig proces om dingen los te laten die meer energie vragen, dan dat ze
opleveren. Moet ik dan maar mijn mond houden? Nee, want dan zou ik niet voor
mijn geluk gaan. Het is voor mij van veel waarde om het geluk dat ik tegenkom
te delen met iemand anders. Ik ga hier niet voor mijn gelijk, dus ik ga je ook
niet overtuigen. Ik deel het slechts en het is aan jou wat je ermee wilt doen..
Ik besef dat ik zelf verantwoordelijk ben voor
mijn leven en daarmee mijn geluk. Ik krijg dat niet van iets of iemand anders,
als ik daar niet zelf richting aan geef. Teveel mensen zie ik worstelen in een
baan of situatie die hen niet aanstaat. Teveel mensen zie ik zoeken naar
rechtvaardiging, of genoegdoening voor de frustratie en het ongeluk dat zij
zelf ervaren. Teveel mensen zie ik wijzen naar een organisatie, een overheid,
of een ander en hoor ik zeggen “ja maar, als dit of dat……., dan….”. Probeer dat
eens om te draaien en vraag jezelf af: Wat wil ik nou eigenlijk in dit leven,
wat maakt dat ik de dingen doe die ik doe, ben ik dat echt? Of is dat iemand
die handelt uit angst, onzekerheid of status. Hoe zie je er uit zonder die
onzekerheid, wat is dan belangrijk voor jou, waar sta je dan voor? Want dat is
namelijk jouw geluk. Dat is geen “ja maar”, het is regie pakken, het is
verantwoordelijkheid nemen.
Iedere keer dat je “ja, maar”zegt, geef je het uit handen.
Wij kunnen elkaar veel meer aanspreken op onze eigen verantwoordelijkheid. En
dat betekent niet dat je de ander de rug toekeert, omdat het zijn eigen verantwoordelijkheid
is. Nee, het betekent dat je de ander helpt, zonder het over te nemen.
Iedereen heeft de keuze om ergens mee te stoppen of door te
gaan. Als je je bewust bent van waar jij voor staat, wat voor jou belangrijk
is, dan is dat een andere basis om iets te accepteren, dan wanneer je dat uit
angst of onzekerheid doet. Je accepteert het namelijk vanuit je eigen
innerlijke drive.
Stel je maar eens voor dat je je baan niet leuk vindt. Je
blijft nu zitten, omdat je bang bent dat je geen andere baan vindt en je
hypotheek niet meer kunt betalen. Je voelt je gevangen en gefrustreerd. Door jezelf
af te vragen wat jij nou belangrijk vindt in je leven, kom je erachter dat jouw
huis jou een gevoel van vrijheid en geborgenheid geeft. Die vrijheid en geborgenheid
maken wie jij bent. Dit is zo belangrijk voor jou, dat het huis je meer waard
is, dan je baan. Door dit besef ben je bereidt jouw verantwoordelijkheid te
pakken en je baan te accepteren. Dit is niet meer vanuit angst, waardoor het
gevoel van frustratie verdwijnt. Je weet namelijk dat je het doet om jouw
fundament te behouden.
Maak de keuze op basis van waar jij voor staat. Hiermee pak
je je verantwoordelijkheid. Waardeer jouw keuze en maak deze de jouwe, want
hiermee geef je jezelf het geluk.
