Het tijdperk der Mogelijkheden

Mijn blogs teruglezend realiseer ik mij dat ik deze vanuit een onderliggende visie heb geschreven. In dit blog lees je mijn drijfveer en de basis van mijn voorgaande blogs.  

Ik ben ooit gekscherend begonnen te roepen “the sky is the limit”. Inmiddels besef ik dat dit de werkelijkheid is geworden. De wereld is voor iedereen bereikbaar en alles is mogelijk voor jong, oud(er), man, vrouw, arm en rijk..

Wij leven in het tijdperk der mogelijkheden en door onze huidige manier van denken en handelen, dreigen wij te verstikken. Het wordt tijd ons denken en handelen aan te passen. Dit begint met bewustwording van wie je bent en waar je voor staat.

Iedereen voelt de druk om te voldoen. Het moment van voldoen komt nooit in het tijdperk der mogelijkheden. Daarom blijven wij maar onze ambities naar boven bijstellen. En dat vertaalt zich op verschillende manieren. Ik noem er een paar en bedenk maar of en welke je herkent:

• Het gevoel geen moment meer tijd voor jezelf te hebben;
• Het gevoel alles uit ieder moment te moeten halen, in plaats van te willen halen;
• Het gevoel niet te voldoen;
• Het gevoel niet meer in control te zijn (slaapproblemen);
• Het gevoel dat als je het niet bijhoudt je een hoop gemist hebt.

Dit houden wij niet vol. Bij de een uit dit zich “slechts”in een fysieke reactie zoals een allergie, of nekpijn en bij de ander uit het zich heftiger, depressiviteit, burnout, of verslaving. Wij gaan ten onder aan alle mogelijkheden. Door te weten wie je bent en waar je voor staat, stel je jezelf in staat heel bewust keuzes te maken en niet voorbij te gaan aan jouw eigen beperkte mogelijkheden als mens.

Anders denken en handelen

Je zou haast denken dat ik een somber toekomst beeld heb. Niets is minder waar. Ik zie de toekomst met vertrouwen tegemoet. Ik geloof in eenheid en door de ontwikkeling in welvaart en technologie komen de onderlinge verbindingen tussen de mensen en tussen mens en natuur, steeds meer zichtbaar boven drijven. De flow die hierdoor kan ontstaan, brengt voorspoed.
Dat is ook tevens mijn urgentie voor dit betoog dat wij ons denken en handelen moeten aanpassen. De aanpassing zit em in het denken en handelen vanuit een zelfbewust- zijn- in plaats vanuit regelgeving en systemen, dan wel vanuit status. Ik noem het het nieuwe denken en handelen.
In onze huidige structuren komt ons zelfbewust-zijn- beperkt tot ontwikkeling. De hoeveelheid regelgeving, richtlijnen en structuren maken ons vleugellam. Hoe meer regels en structuren, hoe minder wij nadenken, hoe minder wij bewust -zijn- . Hoe meer regels en structuren, hoe minder wij ons verantwoordelijk voelen en laten aanspreken op onze individuele daden, hoe minder wij bewust –zijn- van onze eigen krachten.
Om hier uit te komen zullen wij ‘out of the box’ moeten denken, of te wel stap uit jouw waan van de dag en bedenk wie jij bent. Laat daarbij de gevestigde orde achter je en vraag je af waar jij werkelijk voor staat, wat onderscheidt jou? Hoe zou jouw leven eruit zien als je hier volledig naar zou handelen?
Tijdens het proces om hier achter te komen zal je merken dat je veel bewuster keuzes maakt en meer betrokkenheid voelt bij deze keuzes. Dit maakt je veel gemotiveerder om er het beste uit te halen en daarmee een groot aantal mogelijkheden links te laten liggen. En nog veel belangrijker het maakt dat je de mogelijkheden die deze maatschappij jou biedt, scherper en sneller in ziet. Dit is geen ‘american dream’ pleidooi; de weg naar het resultaat blijft ingewikkeld en je zult tegenslagen hebben. Door jouw bewust –zijn- zul je deze ‘makkelijker’ opvangen, omdat je zaken meer ‘van een afstand’ zult zien, vanuit meer rust.

De jongeren beseffen vele malen meer dan wij, dat zij leven in het tijdperk der mogelijkheden. Voor zover zij daartoe in staat zijn, gaan zij daarmee om, maken zij keuzes en proberen zij zoveel als mogelijk bewust te –zijn-. Dit wordt nog wel eens verward met arrogantie. En dat zou het best kunnen zijn. De beste manier om hierachter te komen, is hen aan te spreken op de eigen verantwoordelijkheid. Als zij dat niet accepteren, dan vind ik het ook arrogantie. Ik vermoed dat zij zich echter laten aanspreken. Alleen daar kunnen wij niet mee omgaan, omdat wij (x generatie en ouder) zelf niet meer aanspreekbaar zijn op onze eigen verantwoordelijkheden.

Hoe komt dat dan?
Terug naar het begin; het iedere keer omhoog bijstellen van onze ambitie heeft nog een keerzijde. Namelijk dat wij niet meer tevreden kunnen zijn met wat wij hebben. Iemand die ontevreden is schiet in de verdediging of in de aanval. Hij legt alles buiten zichzelf, dus laat zich ook niet meer aanspreken op zijn verantwoordelijkheden. Vanuit de aanval of verdediging zie je iedere verandering als bedreiging. Als wij de verandering zouden kunnen omarmen, dan zouden wij inzien dat de verandering mogelijkheden biedt.
Een omgeving die de afgelopen jaren steeds sneller veranderd is de arbeidsmarkt, althans de gevraagde kennis en kunde binnen functies en de vorm waarin wij overeenkomen arbeid te verrichten. De automonteur van nu is niet meer te vergelijken met die van 15 jaar geleden, de secretaresse is niet meer te vergelijken met die van 10jaar geleden en zo kan ik nog een paar voorbeelden noemen. Veel van ons hebben deze verandering als bedreiging ervaren. Dat is een gemiste kans, omdat ik zeker weet dat de meeste van ons hadden kunnen mee- ontwikkelen als wij de verandering hadden omarmd. Wij hadden kunnen mee- ontwikkelen als wij ons bewust waren van wie wij zijn en wat wij te bieden hebben. Het is natuurlijk niet te laat. Je kunt er voor kiezen om de veranderingen en jezelf met aardige ogen (zie mijn blog) te bekijken. Je kunt er voor kiezen om je meer van jezelf bewust te zijn.

De generatie Y en Z, hebben al veel meer dit bewust –zijn- ontwikkeld. Dat is ook niet gek, omdat zij zichzelf door de inrichting van de huidige communicatie middelen al vroeg gaan profileren. Dit brengt het automatisch met zich mee. In plaats dat wij hen daarin stimuleren, beperken wij hen door ze in de oude systemen te laten opgroeien. Een belangrijk “oud” systeem is bijvoorbeeld het onderwijs. Dit blijft gericht op het creëren van mogelijkheden voor een goede toekomst door de systematiek van het behalen van toetsen en het halen van goede cijfers voor de ons allen bekende vakken. In het tijdperk der mogelijkheden, is het niet meer nodig gericht te zijn op het creëren van mogelijkheden. Deze zijn er al. Het gaat er nou juist om te leren je eigen weg te vinden in al deze mogelijkheden. Begrijp mij niet verkeerd, het onderwijzen van deze vakken vind ik belangrijk, omdat het leidt tot culturele vorming van het individu. Deze vorming draagt wezenlijk bij in de ontwikkeling van het bewuste –zijn- van de jeugd. Wat wij nalaten is in plaats van de cijfers, de ontwikkeling van het bewuste –zijn- centraal te stellen in de onderwijssystematiek. Wij hebben een soort van stappen gemaakt in deze richting, met competentie gericht management, zelfstandig leren etc. Het zou nog veel gerichter kunnen. Het gaat er namelijk niet om of iemand zelfstandig kan werken. Dat kan iemand in deze huidige tijd met de huidige middelen bijna per definitie. De druk die de huidige jeugd voelt om te moeten presteren is enorm, want in het tijdperk der mogelijkheden is het onmogelijk om niet succesvol te zijn. Het gaat er dus om dat de jeugd leert zo stevig in zijn schoenen te staan (zelfbewust –zijn-) dat zij zich niet gedwongen voelt alle mogelijkheden te moeten grijpen, maar vanuit het bewust –zijn-, de rust en afstand heeft ontwikkeld om mogelijkheden te kiezen of voorbij te laten gaan.

In mijn blogs staat centraal om meer aandacht te hebben voor wie jij bent. Om verantwoordelijkheid hiervoor te nemen en zo het tijdperk der mogelijkheden ten volle te kunnen beleven.