Nederland scoort ondanks de crisis best goed als het gaat over "gelukkig zijn", dit las ik enige tijd geleden. Bent u gelukkig?
Enige weken geleden heb ik met veel interesse de drie delige serie, Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap gezien. Wat mij met name is bijgebleven is dat onze welvaart en vooruitgang eigenlijk niet heeft geleid tot duurzaam meer geluk van de mensen. De hoeveelheid keuzes die wij tegenwoordig hebben en de vrijheid waarin wij deze keuzes kunnen maken, heeft een verlammend en beangstigend effect. Uit onderzoek komt onder meer naar voren dat dit tot depressiviteit leidt bij jeugd en de hogere inkomensgroepen. Ik realiseerde mij tijdens het kijken, dat deze onderzoeksuitkomsten mij niet verbaasde.
Keuzes worden in onze maatschappij veelal gemaakt op basis van het behalen van een zo hoog mogelijk "materieel rendement". Hierbij benaderen wij het onderwerp rationeel. Wij gaan hierbij in meerdere of mindere mate voorbij aan het antwoord op de vraag of de keuze aansluit bij wie je bent en waar je je authenthiek prettig bij voelt (met andere woorden sluit de keuze aan op je waarden). Vervolgens wordt het gevoel steeds sterker dat wij een balans missen en boeken een cursus Zen, Boedha, Mindfulnes of Yoga. Voor een kortstondig moment voelen wij ons tijdens (meer) in balans .
Bij het boeken van deze cursus staan wij slechts heel kort stil ( te kort) bij de vraag hoe het toch komt dat wij het gevoel hebben 'de balans' te missen. Stelt u zich alsnog eens die vraag en neem nu eens uitgebreid de tijd hiervoor.
Mijn eigen ervaring is dat ik in eerste instantie erg onrustig werd van deze vraag. Ik wilde al snel weer doorhollen en beet mij vast in het werk, verzon bijkans nog een hobby of maakte nog meer afspraken met vrienden. Ondertussen probeerde ik de cursus Zen als een toverstaf te gebruiken, "simsalamans, kom maar op met die balans". Het instrument werkte niet echt. Logisch, want Zen, Boedha, Mindfulness zijn state of minds die van binnenuit komen en niet als bij toverslag bij heldere hemel. Terug dus naar de vraag wie ben ik? Het antwoord heb ik gevonden tijdens de wandelingen met mijn hond in de bossen en boeken te lezen die mij oprecht boeiden. In de stilte en rust/ruimte van het wandelen en lezen heb ik mij voortdurend afgevraagd wat vind ik hiervan en wat zegt dat over wie ik ben, wat vind ik belangrijk, wat geeft mij een goed gevoel, waarin herken ik mijzelf en waarin niet. De onrust bij deze vragen veranderde in rust naarmate de antwoorden steeds duidelijker vorm kregen. Ook ging ik van ratio naar emotie, oftewel van mijn hoofd naar mijn hart.
In de krant las ik over een nieuwe management leergang, genaamd "niet rationele en disfunctionele processen in organisaties". Aanleiding voor deze leergang is het besef dat de rationele benadering van organisatie vraagstukken beperkingen met zich meebrengt. Een van de doelen is inzicht te krijgen in de relatie tussen de persoon en de functieuitoefening. Tijdens het lezen van de introductie van de leergang besefte ik de contradictie. Niet rationele processen, zoals het vinden van balans en genoeme leergang, worden rationeel/instrumenteel aangevlogen. In zes weken tijd leren wij leven volgens het handboek van Zen, in zoveel maanden leergang hebben wij geleerd de rationele benadering van organisaties min of meer los te laten. De leergang wordt de nieuwe toverstaf, naast de yoga cursussen.
Toch ben ik blij met deze ontwikkelingen. Ook met de Yoga, Zen, Boedha en Mindfulnes lessen. Het geeft de indruk dat wij beseffen dat het leven niet (alleen maar) gaat over het behalen van een zo hoog mogelijk "materieel rendement". Het geeft ook aan dat wij het geluk minder zoeken in het materiele en meer de kant van het immateriele willen ontdekken. Zodra wij onszelf ook nog toestaan om denken en voelen (ratio en emotie) meer aan elkaar te koppelen, zal de balans duurzaam in ons systeem geintegreerd worden en is er sprake van oprechte, authentieke persoonlijke vrijheid, gelijkheid en broederschap!
Enige weken geleden heb ik met veel interesse de drie delige serie, Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap gezien. Wat mij met name is bijgebleven is dat onze welvaart en vooruitgang eigenlijk niet heeft geleid tot duurzaam meer geluk van de mensen. De hoeveelheid keuzes die wij tegenwoordig hebben en de vrijheid waarin wij deze keuzes kunnen maken, heeft een verlammend en beangstigend effect. Uit onderzoek komt onder meer naar voren dat dit tot depressiviteit leidt bij jeugd en de hogere inkomensgroepen. Ik realiseerde mij tijdens het kijken, dat deze onderzoeksuitkomsten mij niet verbaasde.
Keuzes worden in onze maatschappij veelal gemaakt op basis van het behalen van een zo hoog mogelijk "materieel rendement". Hierbij benaderen wij het onderwerp rationeel. Wij gaan hierbij in meerdere of mindere mate voorbij aan het antwoord op de vraag of de keuze aansluit bij wie je bent en waar je je authenthiek prettig bij voelt (met andere woorden sluit de keuze aan op je waarden). Vervolgens wordt het gevoel steeds sterker dat wij een balans missen en boeken een cursus Zen, Boedha, Mindfulnes of Yoga. Voor een kortstondig moment voelen wij ons tijdens (meer) in balans .
Bij het boeken van deze cursus staan wij slechts heel kort stil ( te kort) bij de vraag hoe het toch komt dat wij het gevoel hebben 'de balans' te missen. Stelt u zich alsnog eens die vraag en neem nu eens uitgebreid de tijd hiervoor.
Mijn eigen ervaring is dat ik in eerste instantie erg onrustig werd van deze vraag. Ik wilde al snel weer doorhollen en beet mij vast in het werk, verzon bijkans nog een hobby of maakte nog meer afspraken met vrienden. Ondertussen probeerde ik de cursus Zen als een toverstaf te gebruiken, "simsalamans, kom maar op met die balans". Het instrument werkte niet echt. Logisch, want Zen, Boedha, Mindfulness zijn state of minds die van binnenuit komen en niet als bij toverslag bij heldere hemel. Terug dus naar de vraag wie ben ik? Het antwoord heb ik gevonden tijdens de wandelingen met mijn hond in de bossen en boeken te lezen die mij oprecht boeiden. In de stilte en rust/ruimte van het wandelen en lezen heb ik mij voortdurend afgevraagd wat vind ik hiervan en wat zegt dat over wie ik ben, wat vind ik belangrijk, wat geeft mij een goed gevoel, waarin herken ik mijzelf en waarin niet. De onrust bij deze vragen veranderde in rust naarmate de antwoorden steeds duidelijker vorm kregen. Ook ging ik van ratio naar emotie, oftewel van mijn hoofd naar mijn hart.
In de krant las ik over een nieuwe management leergang, genaamd "niet rationele en disfunctionele processen in organisaties". Aanleiding voor deze leergang is het besef dat de rationele benadering van organisatie vraagstukken beperkingen met zich meebrengt. Een van de doelen is inzicht te krijgen in de relatie tussen de persoon en de functieuitoefening. Tijdens het lezen van de introductie van de leergang besefte ik de contradictie. Niet rationele processen, zoals het vinden van balans en genoeme leergang, worden rationeel/instrumenteel aangevlogen. In zes weken tijd leren wij leven volgens het handboek van Zen, in zoveel maanden leergang hebben wij geleerd de rationele benadering van organisaties min of meer los te laten. De leergang wordt de nieuwe toverstaf, naast de yoga cursussen.
Toch ben ik blij met deze ontwikkelingen. Ook met de Yoga, Zen, Boedha en Mindfulnes lessen. Het geeft de indruk dat wij beseffen dat het leven niet (alleen maar) gaat over het behalen van een zo hoog mogelijk "materieel rendement". Het geeft ook aan dat wij het geluk minder zoeken in het materiele en meer de kant van het immateriele willen ontdekken. Zodra wij onszelf ook nog toestaan om denken en voelen (ratio en emotie) meer aan elkaar te koppelen, zal de balans duurzaam in ons systeem geintegreerd worden en is er sprake van oprechte, authentieke persoonlijke vrijheid, gelijkheid en broederschap!
Zingeving... :-)
BeantwoordenVerwijderen