Uit naam van de passie voor het vak!

Er zijn van die beroepen waar je vanuit je binnenste voor kiest, ook wel passie. Denk aan,bijvoorbeeld dokter, piloot, kunstenaar of onderwijzer. Deze mensen herken ik aan hun betrokkenheid en oprechte liefde voor het vak. De keerzijde is dat als de passie geen aansluiting vindt met de praktijk, deze omslaat naar frustratie. Refererend aan een eerder blog, zie ik dit in het onderwijs gebeuren. Dit doet mij pijn, omdat het zoveel waard is dat wij ons vak uitoefenen vanuit  verbondenheid en passie.

De ontwikkeling in vogelvlucht
Ik ben van mening dat de docenten in het onderwijs nog net zo betrokken zijn bij hun vak als vroeger. De wereld waarin de docent zich tegenwoordig beweegt is naar mijn idee wel wezenlijk veranderd. Deze kent veel meer regels en procedures en wij zijn veel veeleisender geworden. Deze veranderingen hebben weinig verbinding met de waarden en ambities van de docent.  Het gevolg is dat zijn ambities ondergesneeuwd raken, hij niet meer herkend wat hij aan het doen is en het gevoel krijgt zaken niet meer onder controle te hebben (in praktijk vertaald dit zich in de beleving van hoge werk -en tijdsdruk). Uiteindelijk kan dit ertoe leiden dat hij besluit het onderwijs te verlaten. Dit met pijn in het hart, omdat de liefde voor het vak zich niet laat wegsturen. 

Terug naar de basis
Het is mij veel waard om deze beweging om te buigen door met jou terug te gaan naar de basis. De basis is jouw motivatie om in het onderwijs te willen werken. Deze is destijds ontstaan uit jouw waarden en ambities. Ze waren toen en zijn nog steeds de energizers om met plezier en betrokkenheid je werk te doen. Ze hebben geinspireerd om destijds je opleiding af te maken. Door weer terug te gaan naar de basis vind je de inspiratie om weer verbinding te krijgen tussen wat jij belangrijk vindt in het werk en de alledaagse praktijk. Hiermee krijg je weer controle op zaken, waardoor het gevoel van werk- en tijdsdruk zal afnemen. 
Ik weet natuurlijk ook dat de praktijk weerbarstig is en zich niet zomaar laat verbinden. Weet dat je hier niet alleen in staat! De docenten die ik heb gesproken bevestigen, dat het fijn zou zijn om weer meer aandacht te hebben voor hun ambitie. Ze zeggen ook angstig te zijn, omdat zij verwachten dat hun ambities niet te verenigen zijn met de praktijk. Ik zie dat de angst overheerst en het collectief in haar greep houdt. Het is echter mijn stellige overtuiging dat jouw passie en de weerbarstige praktijk verenigbaar zijn. Het zou zo mooi zijn als je de liefde voor het vak inzet om dit te doorbreken.

Stap voor stap
Wat ik dus eigenlijk zeg is: ga terug naar je hart! Zet je ratio even wat zachter. Het gaat nu niet om meer kennis of verbetering van vaardigheden. Het gaat nu om jou als persoon, waar jij voor staat en hoe jij weer de verbinding krijgt met de praktijk.
Het is een andere manier om naar de praktijk te kijken; meer bewust-wording van jezelf. Dit vraagt tijd en het kan lastig zijn om dit in je eentje weer helder op het vizier te krijgen. Ik en anderen met mij, willen en kunnen hierbij ondersteunen. Individueel of nog mooier in een klein groepje, zijn er tal van manieren om dit bereiken. Het is zoveel waard om jezelf weer terug te vinden in een veeleisende onderwijs wereld. Laat weten of je met dit proces ervaring hebt en gebruik dit blog om je ervaring te delen. Wil jij met mij en/of andere van gedachten wisselen, dan kan dat natuurlijk ook. Denk er maar eens over na.